DUYGULAR DA ACIR...

Duygular da acır? Ne demek istedim değil mi?
Canımız acıdığında bunu duygularla ifade ederiz değil mi? Peki duygularımız acırsa nasıl söyleriz bunu?
Herhangi bir duyguyu örnek alarak bunu açıklayayım.
Mesela sevgi...
Sevgisi acıyan insan bir kişide takılı kalır. Zaten sorun da burada. Sevgisini inciten kişide takılı kalır o kalp. Bir yandan kalbinin başköşesine kazınmış o ismi söküp atmak ister bir yandan da onu oraya daha çok yerleştirmek için çabalar.
O kalp, sevgisini inciten kişiye ait olur.
Ne zamana kadar?
Biri gelip o kalpteki ismi parçalayana kadar...
Sevgi iyileştirmez dostlarım. Sevgi bir kez incindi mi her geçen dakika daha da acır, daha da kanar...
Ne yapalım? Sevmeyelim mi?
Sevelim elbette. Doğru sevelim hatta. O kadar saf bir Sevgi olsun ki bu sevgi, incinemeyecek kadar narin olsun...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

No 26

Resim
No 26... Eminim birçoğunuz duymuşsunuzdur. Bu kitapta geçen bir kalıp var: "Rengarenk acılar..." . Peki acılar rengarenk olabilir mi? Ya da çıtayı biraz düşürelim. Acıların renkleri var mıdır? Önce ikinci soruyu cevaplama cevaplamamız gerekir bu durumda. Evet acıların renkleri vardır. Ama nasıl renklerdir bunlar? Soluk, cansız... Acıların rengarenk olması ise mutluluğun simsiyah olması gibidir. Zıtlığı fark ettiniz değil mi? Mutluluk da renkli acılar gibi soluk renklerde olabilir. Ama rengarenk demek  acıları, simsiyah demek de mutluluğu özelliğinden uzaklaştırır. Yani aslında ikisi de aslından uzaklaşamaz...
Devamı

Kalpteki Düşünceler...

Hani bazen olur ya... Bir ağırlık çöker kalbinize... Nedenini bulamazsınız ne kadar düşünseniz de... Bu ruh hali beni yazmaya ittiği için çok severim mesela... Şimdi diyenler olacaktır. "Bize ne bundan." Haklısınız aslında. Size ne!  Duygu durumu ve yazmak arasında kesinlikle bir ilişki var. Mesela; moralim bozuk olduğunda travması olan bir karakter yazmak, duygularımı ona aktarmak çok kolay. Ama mutlu olduğumda bu karakteri yazarken devamlı espriler katarım konuşmasına. Ya da bir yaz kurgusu yazarken keyfimin yerinde olması gerekir. Yoksa normalde çerezlik olan bir kurgu kaostan geçilmez. Şiir yazarken de böyledir mesela. Mutluysam şiir yazamam. Acı çekiyorsam, kalbim kırıksa yazmışımdır en güzel şiirlerimi hep ben. Okulda moralim bozuk olursa kapüşonumu kapatır yazarım devamlı. Kapüşonu neden mi kapatırım? Çünkü o benim dış dünyayla bağlantımı keser. Kendi dünyama giden bir kapı gibidir. O kapıyı kapattığım zaman kendi dünyamda, yargılanma korkusu olmadan düşüncelerimi döke...
Devamı

Dertleşme Tadında...

İçinize gömdüğünüz birçok acı mı var? Gidin ve yazın. Umutlarınız sizden kopmaya mı başlıyor? Gidin ve yazın. Kalbiniz mi kırıldı? Gidin ve yazın. Aşık mı oldunuz? Yazın. Zorbalık? Yazın. Mutluluk? Yazın... Neden mi bunu diyorum şu anda? Size bir hikaye anlatmama izin verin lütfen... Çok değil 4-5 yıl önce bir kız vardı. İnsanlara samimi davranan, derslerine ve sosyal hayatına vakit ayıran, mutlu kitaplar okuyan bir kız... Peki bu kız şu an ne durumda? Yazıyor... Acı çektikçe, mutlu oldukça tüm duygularını yazdığı kitaplara aktarıyor. Ve hayır, bazılarınızın düşüneceği gibi başarılı birisi olmadı. Gerçekliği tamamen görünmez oldu bu kızın. Sosyal medya hesaplarında olsun, gerçek hayatta olsun... Tamamen görünmez... Yıllarca zorbalığa uğrayıp her gece ölmek istiyorum diye ağladı. Peki şu an? Yazdığı kitap karakterlerinden başka arkadaşı olmayan, hiç kimsenin adını bile hatırlamadığı bir kız haline geldi. Ama ne oldu biliyor musunuz? O kız zorbalığının ikinci senesinde yazmaya başladı. B...
Devamı