Okulda Kaybolan Benliklerimize...

Okul...

Peki siz okulda gerçekten siz misiniz? Yoksa benim gibi maskelerin ardına sığınmadan güvende hissedemeyenlerden mi?

Okulda kaybettiğimiz kişiliklerimizi düşünüyorum... 

Okula başlarken rengarenk çocuklar olarak başladık. Bize renklerimizi korumamız gerektiğini söylediler önce... "Siz farklılıklarınızla güzelsiniz." , "Farklı olmak sizi siz yapar." vs...

Peki sonra?

Hepimize matematik, fen, ingilizce öğretmeye çalışıyorlar. Birini yapamıyor musun? Aptalsın!

Maalesef, acı gerçek...

Okumayalım mı peki? Kendimiz olmak uğruna "çok önemli" olan okuldan mı vazgeçelim?

Size bunu söylemiyorum. Açıklamama izin verin...

Okul aslında güzel bir yer. Hem sosyalleşiyor hem de yeni bilgiler öğrenerek kendini geliştiriyorsun.  

Sosyalleşebiliyor muyuz? Hayır.

Yeni bilgiler öğrenebiliyor muyuz? Hayır.

O halde okula neden gidiyoruz hâlâ? Zorundayız. 

Bizlerim ailelerimiz tarafından belirlenmiş "hedef"lerimiz var. Onların yüzünü kara çıkarmamak için bu hedeflere çalışıyoruz.

"Hayallerimizle uzaktan yakından ilgisi olmayan hedefler belirlenmiş bize ve bunları yerine getiremezsek başka hiçbir işe de yaramayız."

Rica ediyorum son yazdığım cümleyi tekrar okuyun. Anlamlandırmaya çalışın. Böyle demiyorlar mı cidden?

Son olarak öğrenci arkadaşlarımdan cevap istiyorum:

Kaçınız gerçekten istediğiniz meslek için çalışıyorsunuz?